Roer om: Appeltaarten op Mirjams Zolder.
Waarom appeltaarten?
Voor mij een associatie die mede verwijst naar vroeger. Mijn favoriete taart, ooit eentje op de basisschool cadeau gekregen van mijn vriendinnetje. Natuurlijk mocht die niet in een x worden opgegeten.. Dus per stuk in de diepvries. Nog geen magnetron geloof ik en tsja geduldig met de taart op een bakje bij de verwarming wachten totdat die ontdooit was. Ik denk dat die dat alleen nog niet gered heeft. Beetje bij beetje stukje er vanaf halen en opsmikkelen. Heerlijk!
Ook de momenten dat we bijv in de herfst/ met wat kouder weer naar het strand gingen en dan warme chocolademelk dronken met natuurlijk een appeltaartje erbij. En naast een lekker stukje appeltaart is op het strand zijn, het liefst met flink veel wind, ook een van mijn favorieten. Een plek waar ik alles even kan laten wegwaaien, even rustig kan worden. Genieten van de golven, de wind, de geur en de geluiden.
Terug naar het appeltaarten…
Ook voor mij een mooi programma; taarten van Abel. Dit vanwege dat hij de kinderen een moment geeft waarin ze hun verhaal mogen vertellen tijdens het maken/ versieren van een taart. Een situatie wordt er gecreëerd waarin niet de nadruk ligt op een gesprek, maar juist op de taart. Het haalt, naar mijn idee, zoveel af van de lading van een gesprek. Ik vind dat super om te zien en te merken hoeveel meer en andere dingen die je hoort tijdens het doen van activiteiten, welke dan ook. Je geeft ze daarnaast ook alle aandacht en doet de dingen echt samen.
Tijdens mijn werk als activiteitenbegeleider dit veelal kunnen gebruiken om kinderen/ jongeren een plek te geven om hun verhaal kwijt te kunnen, wat leuks kunnen doen/ maken. Naast hun verhaal ook vaak de positieve ervaring van het wat moois maken voor zichzelf of voor een ander. Of juist het kunnen van een truckje wat hen voorheen niet lukte.
Zoals laatst toen mijn oudste zoon een vriendje mee had tijdens het wandelen in het bos. Het was hem nog nooit gelukt om op een eikel dopje te fluiten, na wat oefenen ging dit zo goed. Hij glunderde van oor tot oor! Zulke kleine dingen, maar geweldig leuk om te doen en te zien.
Het appeltaarten kwam ook terug tijdens een dag over oplossingsgericht werken op mijn werk. De trainers gebruikten deze term als in dat je op een laagdrempelige manier het gesprek aan gaat. Kijken wat de interesses van de ander zijn en wat je al doende te weten kan komen. Voor mij een momentje dat ik dacht, maar hé dat kan ik al! Dat doe ik dagelijks met de jongeren die bij mij komen.
Bij navraag bleek die term te komen van een van de trainers, hij merkte wat minder contact met zijn dochter en is samen een appeltaart gaan bakken. ‘Gewoon’ om al doende weer in contact met elkaar te komen zonder dat daar dus de druk op ligt. Met natuurlijk een lekker eindresultaat.
Nu ruim anderhalf jaar geleden besloten mij in te schrijven als kindercoach, ik miste het contact met kinderen/ jongeren. Het gevoel er te kunnen zijn voor hen, ze een plek te geven waar ze zichzelf mogen zijn. Waar ze mogen ontdekken, leren, positieve ervaringen mogen opdoen en ervaren dat het maken van fouten mag.
Echter.. Nu anderhalf jaar verder merk ik dat ik nog geen klanten heb gehad en er tegenaan ben gelopen dat ik niet zo best ben in het promoten van mijzelf.
En ja.. Waar ligt dat aan?
Na een dagje in een winkel te hebben gestaan met als doel mezelf te promoten en daarna nog een gesprek met een vriendin besloten dat het komt omdat ik niet bij mezelf ben gebleven.
Want wat vind ik nu het leukst? Waar krijg ik het meest energie van? Waar kan ik over door blijven praten?
Dat is toch echt dat appeltaarten!
Lekker bezig zijn met allerlei activiteiten waarin ik kinderen kan laten proberen, ontdekken en daarnaast waar het naar boven komt alle verhalen aan te horen. Een plekje te geven waarin ze die ruimte krijgen.
Vandaar besloten om het deels om te gooien met wat ik ga doen.
Ik wil mij meer richten op activiteiten en workshops bedenken en organiseren voor kinderen. Dit kan bij mij thuis, op een BSO, op school, bij bedrijven, in winkels, bij mensen thuis. Zowel met groepen als individueel.
Mocht je het tot hier hebben willen lezen, dank je! Wat fijn dat je de moeite hebt willen nemen om mijn gedachten en veranderingen te volgen. Daarnaast voel je vrij om mij te mailen, bellen of aan te spreken om te vragen naar de mogelijkheden.